ön

1. Bax qabaq 2 3, 4 və 6-cı mənalarda. Ön tərəf. Ön divar. Ön sıra.

2. is. Üzə tərəf olan cəhət; qabaq. Evin önü. – <Zeynal> çox mütərəddid idi, öz qapısının önündə durub fikirləşməyə başladı. S. H.. Göz önündə – göz qabağında, göz qarşısında. Cümlə maarif əhlinin haləti göz önündədir. M. Ə. S..